Ik ben samen met Provinciale Staten op werkbezoek in Rhoon, een plaatsje onder de rook van Rotterdam. Er wordt daar 750 hectare landbouwgrond teruggegeven aan de natuur. Een belangrijk project voor de Provincie Zuid-Holland. Terwijl we per luxe touringcar langs een veld met spruitjes rijden (de gedeputeerde moest me even wijzen op het feit dat het spruiten waren…. ) dwalen mijn gedachten even af naar Brazilië.
In het Xingu-reservaat vraagt een lid van Kisedje-stam hoe de natuur er in Nederland uitziet. Leg maar eens uit aan een Indiaan, dat je in een land woont dat drie keer zo klein is als hun reservaat en dat er op dat stukje land 17 miljoen mensen wonen. (ter vergelijking: in het reservaat wonen er 3000) Tsja, echt sprake van ‘natuur’ is er eigenlijk niet…..
Daarom zijn we ook afgereisd naar Brazilië, 1 van de redenen is om ‘de Braziliaan’ duidelijk te maken dat de natuur die zij nog hebben gekoesterd moet worden. De Indianen begrijpen dat volkomen, andere mensen die we spreken zijn wat pessimistischer. De grootste sojaproducent bijvoorbeeld (die tevens gouverneur van de staat is, hoezo dubbele pet?), die een slordige 26.000 hectare sojavelden in bezit heeft. Komen er 7 snotapen uit Nederland iets vertellen over duurzame ontwikkeling.… dat hebben ze in Nederland in het verleden toch ook niet gedaan? Toch zijn ze zich bij de Andre Maggi Group bewust van hun verantwoordelijkheid, het ‘corporate social responsibility-report’ wordt vol trots in onze handen geduwd. Ze voldoen aan alle milieu-eisen van de overheid, er wordt aandacht besteed aan de werknemers en verschillende maatschappelijke organisaties gesteund en ik moet toegeven, het zag er allemaal goed uit. Al is het uiteindelijk vooral een kwestie van imago natuurlijk.
Weer even terug naar het nu nog spruitjesveld in Rhoon. In het licht van Brazilië is 750 hectare natuurlijk een peulenschil (de Indianen zouden ons uitlachen) en ik heb mezelf ook betrapt op de gedachte: jeeee zeg, waar gaat dit eigenlijk over? Maar in het licht van de 17 miljoen mensen in dit landje denk ik dat we heel trots mogen zijn dat die 750 hectare mogelijk gemaakt kan worden en wie weet wat er nog meer mogelijk is. In meer gebieden in Nederland worden nu landbouwgronden teruggegeven aan de natuur.
Vooralsnog heb ik me voorgenomen om komende zomer in Nederland op vakantie te gaan, het is heel hip om als twintiger op reis te gaan naar verre oorden (ik doe er ook net zo hard aan mee). Ik heb in Ethiopië gezien hoe vanillestokjes gekweekt worden, aan welke planten peperkorrels groeien en kaneelstruiken. In Brazilië heb ik bomen vol cashewvruchten gezien, rubberbomen, you name it. Helaas ben ik blijkbaar nog niet in staat om de Hollandse spruit te identificeren, heb ik de Deltawerken nog niet gezien en schijnen er hele mooie molens te staan bij de Zaanse schans. Als we de commissie Veerman mogen geloven loopt ons mooie land best wat risico’s en dus ga ik er maar optimaal van genieten nu het nog kan ;-)
Als je me komende zomer tegenkomt op de fiets, zwaai maar even!
by Anne Marie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten