Kippenvel...

Inmiddels is het me gelukt om uit de 400 foto’s die ik tijdens de reis maakte een ‘the best of’- selectie te maken. Deze selectie heb ik op mijn mp3/foto speler gezet zodat ik nu overal, zelfs in een schemerachtig café, de omstanders kan verblijden met mijn reiservaringen. Op hun aandringen, natuurlijk...

Eigenlijk wordt er nog maar weinig aangedrongen; nu na een maand. De hoogtepunten van de reis kennen de meeste vrienden en familieleden al. Ze begrijpen het wanneer ik opeens keihard ‘Muito Legááál!’ (“super tof”) roep. Dat doet hen niet langer opschrikken.

Ik zie dat er daardoor een overgang plaats vindt. Ván het vertellen van indrukwekkende vakantie verhalen, náár het daadwerkelijk overbrengen van de kern van de reis. Nu begint de fase waarin ik de mensen om mij heen wil laten voelen dat klimaatverandering ook binnen onze verantwoordelijkheid valt.

Om de lastige materie beeldend te binden, vertel ik vaak over die avond waarop we terug reden uit het Indianendorp. We hingen in de bus, half over stoelen en reisgenoten. Sluimerend in de warmte. Opeens riep onze chauffeur: ‘brand!’ Onze tolk vertaalde en legde uit: een paar meter verderop, aan de rechterkant van de weg, waren mensen bezig met het aansteken van enorme bundels vers gekapt hout. Hout dat eerst bomen vormde, een deel van het Amazonebos. Wij snelden de bus uit en liepen naar het prikkeldraad hek dat de weg van de landerijen scheidde. Daar zagen we énorm vuur. Hoge brandstapels die walmden in de zinderende lucht. Overal om ons heen was het donker en kalm, in de verte staken zwarte bomen af tegen de met sterrenbezaaide lucht. Maar hier, vóór ons, zagen we mannen met fakkels onophoudelijk bergen hout in de fik steken. Het felle licht deed mee huiveren…

Een moment waarop bosvernietiging voor landbouwdoeleinden letterlijk heel dichtbij kwam. Voor mij was dit moment indrukwekkend, ik krijg er nog steeds kippenvel van. Ik hoop de mensen in mijn omgeving een soortgelijk effect mee te kunnen geven. Door middel van foto’s, film en uit het hart gegrepen verhalen.

Anne-Meta