Het verkeerslicht springt op groen, ik fiets de straat over en sla links af. Ik voel in mijn jaszak, trilt er iets… – nee, vals alarm. Ik rijd langs het Sarphatipark en zie mensen ontspannen in dit kleine stukje stadsnatuur. Languit op het gras naar de blauwe lucht staren en ondertussen de vogels horen zingen: het is onmisbaar in het hectische gedruis van de grote stad.
Als ik het park bijna gepasseerd ben, begint mijn telefoon te trillen. Ik rol de stoep op en klap mijn telefoon open. ‘Goedemiddag, dit is radio Vlaardingen. Ik heb begrepen dat jij maandag beëdigd wordt als ambassadeur van FairClimate? Mag ik je daar enkele vragen over stellen?’ Ik schuif mijn fiets tegen de parkomheining en antwoord enthousiast dat ik absoluut bereid ben hier meer over te vertellen. ‘Goed, dan verbind ik je nu door met onze presentator. Succes!’
Gespannen wacht ik op het moment dat de opname begint. Zou ik het allemaal nog weten? Druk ik me goed uit, zometeen? Ben ik in staat om het complexe verhaal van klimaatverandering / armoede / eigen verantwoording op een bondige manier over te dragen? Maar ik krijg niet veel tijd om me over deze dingen druk te maken. Aan de andere kant van de lijn hoor ik een klik en dan: ‘Goedemiddag luisteraars, op dit moment heb ik contact met Anne-Meta Gerritsen – zij is één van de zeven FairClimate ambassadeurs. Vertel eens, Anne-Meta: wat houd je functie eigenlijk in?’
Tien minuten later is het interview ten einde en stap ik weer op mijn fiets. Het was een leuk gesprek, ik ben tevreden over de manier waarop FairClimate ter sprake is gekomen. Ik vond het leuk om voor het eerste in een media-interview over het project te spreken. Ik heb gemerkt dat publieke debatvoering rondom klimaatverandering steeds frequenter plaats vindt. Nederlanders zien steeds beter de gevolgen van hun eigen leefwijze. Gelukkig, want ik ben er inmiddels van overtuigd dat gedragsverandering vaak noodzakelijk is om de onherstelbare effecten van klimaatverandering zoveel mogelijk te voorkomen.
Ik parkeer mijn fiets tegen een boom en loop de Albert Cuijp markt op. Bij de groentekraam denk ik na over het ultíeme Braziliaanse gerecht. Toch besluit ik vandaag gewoon Hollands te koken – in augustus krijg ik al ruímschoots de kans om de Braziliaanse keuken te ontdekken!
by Anne-Meta
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten